When freedom is taken away from you

Een grote woede ging door haar lichaam heen, hoe durfde die slaaf te beweren dat ze niet genoeg geld had om hem te kopen. "Die bewering kan je heel duur te komen staan" ze keek hem vol afschuw aan, ze keek in de richting van de slaven handelaar "hoeveel voor deze SLAAF" toen keek ze met een gemene glimlach naar Cassius

Even was de Spartaan tevreden gesteld, had hij even gedacht dat het hierbij bleef en zij haar eigen weg zou gaan. Alleen had hij zich ernstig vergist, had hij te vroeg gejuicht. Haar woorden sloegen in als een bliksemflits dat het gemunt had op een boom. Zijn ogen werden groot. 'Waag het niet,' siste Cassius. Hij zette een stap dichterbij, wou haar bovenarm vast pakken maar dat stond het touw niet toe. 'Ik zou je leven kunnen verzieken als je het waagt me te kopen.' Dit sprak hij zachtjes.

Weer glimlachte ze, ze had nu de 'winnende' positie. "Mijn leven verzieken? Laat me niet lachen" ze pakte wat geld "hmmmmmm....... Waar zou ik je dan te werk zetten?"

Cassius spande zijn armspieren aan, wou met al zijn kracht dat touw los trekken. Maar dat ging meer ten koste van zijn polsen dan dat dat touw zou breken. Wat een kwaliteit! 'Kom eens dichterbij,' zei hij. 'Ik kan je nu niks doen, ik zit vast, dus je hoeft niet bang te wezen.' Hij wou haar wat vertellen, waar lang niet iedereen van hoefde mee te genieten.

Ze trok haar wenkbrauw, wat wilde hij? Toch kwam ze iets dichterbij, omdat ze nu erg nieuwsgierig was geworden. Maar wat zou hij ooit willen zeggen? En wat zou hij daarmee willen bereiken? "Nou wat is er dan? Wat is er zo belangrijk?" Ze wou niet dat hij de indruk kreeg dat ze hem niet als slaaf behandelde, want dat was hij nou eenmaal, een slaaf.

---

@Magnus Maximus
sorry, zat op de ipod. (dan kan je niet echt goed zien hoeveel zinnen je hebt)

Ze kwam dichterbij, blijkbaar was ze toch nieuwsgierig. Of gewoon dom. Want in feite luisterde ze nu naar hem. Ze luisterde naar een slaaf. Cassius grijnsde lichtjes en bracht zijn gezicht wat richting haar oor, zodat ze het beter horen kon. 'Leg dat geld voor me neer en ik zorg dat je de zon van morgen niet meer ziet,' fluisterde hij. 'Ik loog tegen je, de gehele tijd. Ik kom uit Sparta, dat klopte, maar ik zit... Zat op een militaire opleiding. Wapens heb ik prima onder controle.' Na zijn informatie trok hij zich terug, keek hij haar koel aan.

Ze trok haar wenkbrauw op, moest ze hier bang van worden? Natuurlijk zou het niet slim zijn om iemand met een militaire opleiding zomaar ergens te plaatsen, maar hij zou daardoor wel een voordeel hebben als gladiator. Bij de gedachten verscheen er een gemene en brede grijns op haar gezicht. "Nou, jij wou toch zo graag je '' 'vrijheid'? Ik kan er natuurlijk ook voor zorgen dat je gladiator wordt..." ze keek even hoe hij ging reageren "Want je bent toch al opgeleid"

Haar woorden sloegen in als een bom. Gladiator? Haha! Wacht dacht zij wel niet? Een verwaand, Romeins meisje die hem op wou leiden tot een gladiator. Wat een lachertje. Goed, het gladiator wezen leek hem nog wel wat. Het bevatte iets meer vrijheid, al hing dat wel af van de eigenaar. Niet alleen in Rome hadden ze slaven. Oh nee, in Sparta waren ze ook. Echter hadden zij een andere naam en waren ze niet enkel om keihard te werken... Tijdens de laatste missie van zijn opleiding werden groepen gemaakt die op pad moesten om hen te doden. Ze dienden als slachtoffers, als herten voor de leeuwen. "Dan ben ik wel eens benieuwd hoe je dat gaat doen... Ook opgeleide gladiatoren hebben training nodig,' begon Cassius. 'En aangezien jij geen verstand hebt van vechten, zou je een trainer moeten inhuren, wat jou nog meer geld gaat kosten.'