After years, we see each other again ... brother

'Je weet lang niet wat ik allemaal gezien heb,' snoof Cassius. 'Dus spreek voor jezelf.' Diana halde nog steeds diep adem en al gauw kwam een kalme uitdrukking weer terug. Ze moest gewoon rustig blijven, kalm blijven denken want anders ging het fout. Heel fout. iedereen had zo zijn eigen grenzen, iedereen had een eigen pijn punt. En zij zelf kon het neit hebben als ze als zwak werd uitgemaakt. Ze was niet zo zwak als de meesten dachten. Lichtjes schudde hij zijn hoofd. 'Ik heb het niet gekund nee... Nu wel, het duurt alleen eventjes.' Nu zette hij passen achteruit, richting de uitgang. 'Heb geduld.' Diana liep op hem af en gaf hem een knuffel 'Doe voorzichtig en owee als je van plan bent te sterven! Ik kom dat ring dan in en geloof me, een boze zusje is veel erger dan een leeuw of je tegen staander!' Zei ze plagend.

Heel even had Cassius gedacht dat ze hem een klap zou geven. Soms was ze zo onvoorspelbaar als het weer. Maar in plaats van een klap, voelde hij haar dunne, toch warme armen om zich heen. 'Doe voorzichtig en owee als je van plan bent te sterven! Ik kom dat ring dan in en geloof me, een boze zusje is veel erger dan een leeuw of je tegen staander!' Hij lachte zachtjes. Die waarschuwing kon hij maar beter serieus nemen. Diana kennende zou ze dat nog doen ook. 'Ik zou niet eens meer durven,' grinnikte hij. 'Nou, hou je sterk... Tot binnenkort.' Toen liep hij de kroeg uit.

Diana hoorde hem zachtjes lachen en glimlachte zacht, mooi hij was dus neit echt meer boos op haar. Ze liet hem los en keek Cassius aan. 'Ik zou niet eens meer durven,' grinnikte hij. 'Nou, hou je sterk... Tot binnenkort.' Toen liep hij de kroeg uit. Diana keek hem na en zuchten toen, ze was moe en niet fysiek maar emotioneel, dit hele terug zien met haar broer was best wel vermoeiend en Diana liep naar de keuken om even wat te eten want straks zouden er weer mensen komen voor het eten dus dan kon ze het beste fit zijn!